ઉત્તરાયણ, મકર-સંક્રાંતિ

પતંગ, તલસાંકડી, ભિષ્મ પિતામહનું ઈચ્છા મૃત્યુ, ગંગા-સ્નાન, પ્રકાશનો અંધકાર પર વિજય વિ. તો આપણે જાણીએ છીએ માટે ચાલો આ મકર-સંક્રાંતિના પર્વ ટાણે, કાંઈક નવું, બીજું પણ જાણી લઈએ.

ઉત્તરાયણ કે મકર-સંક્રાંતિ આ બન્ને ખૌગોલીક શબ્દો છે, જેનો સંબંધ નિસર્ગ અને નિસર્ગદત્ત ઘટનાઓ સાથે છે. હાલના કાળમાં વિશ્વભરની પ્રજા પ્રકૃતિ માટે ભલે ઘણી જાગ્રુત જણાય છે પરંતુ ભાગ્યેજ ક્યાંય નૈસર્ગીક ઘટનાઓને યાદ કરીને લોકો ઉત્સવો ઉજવતા હશે. લગભગ બે હજાર વર્ષ પહેલાના જમાનામાં આવા ઉત્સવો વિશ્વભરમાં ઉજવાતા. એમાંય ઉત્તરાયણની સુર્ય ઉપાસના તો, એક યા બીજા નામે સહુથી વધુ પ્રચલીત હતી. બ્રિટનના સ્કોટલેન્ડમાં સ્થિત સ્ટોનહેન્જ ના અવશેષો અને આયરલેન્ડ સ્થિત ન્યુગ્રેન્જ ના અવશેષો આ વાતના જુના સાક્ષીઓ છે. ખ્રીસ્તી પંથના આગમન પહેલા, ઉત્તર યુરોપ (હાલના નોર્વે, સ્વીડન, ફીનલેન્ડ)માં તે સમયની પ્રજા સુર્યને “બીવ-દેવ” કહેતી અને ઉત્તરાયણને “બીવ-ઉત્સવ” તરીકે મનાવતી, ત્યાની વાઈકીંગ પ્રજા અને જુની જર્મેનીક પ્રજા “યુલ-ઉત્સવ” ઉજવતી, જુનુ રોમન રાજ્ય “બ્રુમાલીયા-ઉત્સવ” મનાવતી. પૂર્વ યુરોપના સ્લાવ, યુક્રેનીઓ તથા રશિયનો કરાચુન, કોલેવાદ કે ખોરોવાદ ઉજવતા. ઉત્તર અમેરીકાના મુળ વતનીઓ “સોયલાંગવુલ” , મધ્ય અને દક્ષિણ અમેરીકાની જુની ઈન્કા પ્રજા “ ઈન્તી રેમી” નામે ઉત્તરાયણ ઉજવતા. પશ્ચિમ એશિયામાં ખ્રીસ્તી તથા ઈસ્લામ પંથોના પ્રસાર પહેલા, ઝાગમુક, યાલ્દા વિગેરે ઉત્સવો ઉત્તરાયણ નિમિતે સુર્ય ભગવાન “ મિત્ર” ની ઉપાસના માટે ઉજવાતા. જે જે દેશો માં સેમેટીક પંથો (ખ્રીસ્તી-ઈસ્લામ) હજુ તેટલા પ્રસર્યા નથી, દા.ત. તિબેટ, ચીન, જાપાન, ભારત, નેપાલ, મીયાનમાર (બ્ર્હમદેશ), થાઈલેન્ડ, કમ્બોડીયા, લાઓસ. ત્યાં હજી સુધી જુદા જુદા નામે ઉત્તરાયણ ઉજવાય છે. ડોંગ-ઝી, યાઝુ-ઉત્સવ, મકર-સંક્રાન્તિ, માઘી, થીંગયન, સોંગક્રાન, મહા સોંગક્રાન અને પીમાલાઓ. આ ઉપરાંત, પાકીસ્તાનના ચિત્રલ પ્રાંતના વણવટલાયેલ પર્વતિય “કલશ” લોકો ચમોસ નામે ઉત્તરાયણ ઉજવે છે. જો કે સામ્યવાદી ચીન અને તેના અંકુશ હેઠળના તિબેટ, વિ. દેશોમાં, જ્યાં ભગવાન અને ધર્મને અનિચ્છનીય માનવા તે સરકારી નીતી છે, ત્યાં આ ઉત્સવ લગભગ નષ્ટપ્રાય થઈ રહ્યો છે.

ભારતમાં ભિન્ન ભિન્ન નામે ઉત્તરાયણ ઉજવાય છે. તેને મકરસંક્રાંતિ, લોહરી, પોંગલ કે બીહુ તરીકે વિવિધ પ્રાંતના લોકો માણે છે. ગુજરાતમાં ઉત્તરાયણ તો જાણે એક મહા-ઉત્સવ છે જેની તૈયારી ઘણા દિવસ આગાઉથી શરૂ થઈ ગઈ હોય અને જેમાં અબાલવૃધ્ધો પતંગ ઉડાડે, તલસાંકડી ખાય, દાન કરે, નવા કાર્યો શરૂ કરે અને શીયાળાને વિદાય આપે. નિસર્ગ તે સમયે જે ફળ અને ધાન્ય આપે તે ઋતુદત્ત પદાર્થો, જેવા કે ઘંઉ-ચોખા, તલ, શેરડી, બોરા, વિ. દાનમાં અપાય.

વિશ્વે જે યાંત્રીક વિકાસ કર્યો અને તેમાં પણ અત્યારની જે વ્યાપારીક હરણફાળ ભરી છે તેમાં પૃથ્વીના ખનિજો, વનસ્પતિઓ, પ્રાણીઓ (જળચર તેમજ થળચર) અને પક્ષીઓનું નિકંદન નિકળી ગયું છે, હવા-પાણી ત્વરીત ગતીથી દૂષિત થઈ રહ્યા છે. લોકોએ પૃથ્વીનો અને તે પર વસતા જીવોનો લેશમાત્ર વિચાર કર્યા વગર પોતાની સાચી-ખોટી જરુરીયાતો એટલી બધી વધારી દીધી છે કે હવે પૃથ્વી કેટલો સમય આ ભાર ઝીલી શકશે તે મોટી ચિંતાનો વિષય બની ચુક્યો છે. જે જીવન-પધ્ધતિ અમેરીકાના નાગરીકો પાળે છે, તે પધ્ધતિ પ્રમાણે જો જગત આખુંય રહે તો, વૈજ્ઞાનિક ગણતરી પ્રમાણે, આપણને સાત પૃથ્વીઓ જોઈએ. તેમની ઈકોલોજીકલ ફુટપ્રીંટ બહુ જ મોટી છે. ભારતની ફુટપ્રીંટ તે સરખામણીમાં ઘણી નાની છે. આજના ભારતની જીવન-પધ્ધતિથી જો જગતના સહુ માનવો જીવે તો માત્ર અડધી પૃથ્વીના સંસાધન જ વપરાય અને પૃથ્વી સાચવવાની જરાય ચિંતા ન રહે.

પરંતુ આ માટે આવા લેખો કે ભાષણો ના ચાલે. વિશ્વનો હું માલિક નથી પણ સેવક છું તે જ્ઞાન ગળથુથીમાં આપવું પડે અને જીવનભર કુનેહથી પીરસ્યા કરવું પડે. આ વાત જુના કાળના ઋષિઓ સારી રીતે સમજતા હતા અને તેથી જ આપણને એવા ઉત્સવો, પૌરાણીક વાર્તાઓ, ઐતિહાસીક વાતો અને અનેક બીજી સામગ્રીઓ આપી જેના વડે નિસર્ગ માટેની જાગ્રુતિ અને પ્રેમ આપણાં દૈનિક જીવનમાં સહજ રીતે સમાઈ જાય. નિસર્ગનું બહુમાન કરવા વાળા ઉત્સવો, દા. ત. ઉત્તરાયણ, મકર-સંક્રાંતિ, વસંત-પંચમી, શરદ-પુર્ણિમા, થૈપોંગલ, થૈપુસમ, છઠ વિ. ભારતિય સંસ્કૃતિની વિશેષતા છે. તે વડે, ભલે આપણે રોજીંદી પ્રવૃત્તિમાં ગળાડુબ હોઈએ, ભલે જીવનસંઘર્ષમાં વ્યસ્ત હોઈએ અને ભલે સુરજ, ચંદ્ર, તારા, નક્ષત્ર વિ. સામે જોવાની આપણને ન ફુરસદ હોય કે ન જરુરીયાત, છતાં પણ નિસર્ગ આપણા જીવનમાં અનાયાસે વણાઈ જાય છે.

જો આપણે એમ માનીએ કે ભગવાને આ પૃથ્વી આપણને કામમાં આવે માટે બનાવીને આપણા હાથમાં તેનો વહીવટ કરવા મૂકી છે તો આ પૃથ્વીને આપણી ઈચ્છા પ્રમાણે વાપરી નાખીશું. મોટા ભાગના લોકોએ તે જ કર્યું છે અને પૃથ્વીને ચુંથી નાખી છે. આનાથી વિરુધ્ધ, ભારતિય સંસ્કૃતિનો સંદેશ એ છે કે પૃથ્વી આપણી મા છે અને એની સેવા કરવી તે આપણો પુત્ર-ધર્મ છે. મા ની પાસેથી ખપ પુરતું ભલે લેવાય પરંતુ તેના બીજા પણ દિકરાઓ છે, તેમને પણ મળી રહેવું જોઈએ, માટે અતિ-લોલુપ થઈ નિસર્ગને લુંટી ન શકાય. અને સારો પુત્ર એ કે જેટલું મા પાસેથી લીધું હોય તેનાથી બમણું કરીને પાછું આપે.

પૃથ્વીના ઉત્તર ગોળાર્ધમાં જે પ્રમાણે ઉત્તરાયણનું મહત્વ છે તે પ્રમાણેજ દક્ષિણ ગોળાર્ધમાં દક્ષિણાયનનું, તે જ કારણે મહત્વ છે. ન્યુઝીલેન્ડના માઓરી, જે ત્યાંના જુના મુળ-નિવાસીઓ છે, તેઓ “મારુઓરા-ઓ-તાકુઓરા” નામે અને ચીલી ના મુળ-નિવાસીઓ “ વી-ત્રીપાંતુ” નામે દક્ષિણાયન ઉજવે છે. તે દિવસથી સુર્ય ઉત્તરમાંથી દક્ષિણ તરફની ગતિ શરૂ કરે છે.

શિયાળામાં સુર્ય ખસતો ખસતો દક્ષિણ ગોળાર્ધમાં સ્થિત મકરવૃત્તની લગભગ સામે પંહોચે ત્યાં સુધી દિવસ દરરોજ થોડો થોડો નાનો થતો જાય. આમ થતા થતા, એ ક્ષણ આવે કે જ્યારે દિવસ સૌથી નાનો હોય અને રાત્રી સૌથી મોટી હોય. આ ક્ષણને “વીન્ટર સોલ્સ્ટીસ” કહેવાય. એ ક્ષણ પછીથી સુર્ય વળી પાછો ઉત્તર ગોળાર્ધમાં સ્થિત કર્કવૃત્ત તરફની ગતી શરૂ કરે અને દિવસ મોટો થતો જાય. આ ક્ષણ દર વર્ષે થોડી થોડી બદલાતી રહે છે કારણકે પૃથ્વી ઢળેલા-ભમરડાની જેમ એક વિશિષ્ટ રીતે પોતાની ધરી ઉપર ફરે છે. ૨0૧૧માં ખગોળશાસ્ત્રીય ગણત્રી પ્રમાણે આ સૌથી નાનો દિવસ ૧૦ કલાક-૫૦ મિનિટ-૧૦ સેકંડ નો ૨૨મી ડીસેમ્બરે હતો અને ૨૦૧૨માં તે દિવસ ૨૧મી ડીસેમ્બરે હશે. (વિશ્વના દરેક સ્થાનની સમય-ગણત્રી જુદી હોય, અહીં આપણે વિશ્વના સહુથી ઝડપે વિકસતા ગુજરાતના સુરત શહેરમાટેની ગણતરી આપી છે.) આ વિશિષ્ટ પરિભ્રમણને “પ્રીસેશનલ ઓરબીટ” કહેવાય, જે ૨૬,૦૦૦ વર્ષની હોય છે. આ પરિભ્રમણને લીધે ખૌગોલીક ઉત્તરાયણની તિથિ ૨૬,૦૦૦ વર્ષના ચક્રમાં સતત બદલાતી રહે છે. આ કારણેજ, ઉત્તરાયણ ઉજવતી વિશ્વની વિવિધ સંસ્કૃતિઓ ભિન્ન ભિન્ન તિથિએ આ ઉત્સવ ઉજવે છે. કોઈ પ્રજા ડીસેમ્બરની ૧૩મી, ૧૭મી, ૨૫મી અને ૨૬મીએ પણ ઉત્તરાયણ ઉજવે છે. આપણે આ ઉત્સવ ૧૪મી-૧૫મી જાન્યુઆરીએ ઉજવીએ છીએ.

જાણકારો, ખગોળશાસ્ત્રીઓ અને જ્યોતિષીઓ ઉત્તરાયણ અને મકર-સંક્રાંતિ વચ્ચે જે સહેજ તાત્વીક ભેદ છે તે સમજે છે. ઉત્તરાયણ એટલે સુર્યની ઉત્તર તરફ ગમનની શરૂઆત અને મકર-સંક્રાંતિ એટલે સુર્યનો મકર રાશિમાં પ્રવેશ. આ સતત સરક્યા કરતી બન્ને ખૌગોલીક ઘટનાઓની ગણતરી પણ જૂદી. નિરાયણ પધ્ધતિથી હાલના કાળમાં મકર સંક્રાંતિ ૧૪મી-૧૫મી જાન્યુઆરીએ ગણાય અને ખૌગોલીક પધ્ધતિથી હાલના કાળમાં ઉત્તરાયણ ૨૧-૨૨ ડીસેમ્બરે ગણાય. ખૌગોલીક ઉત્તરાયણ પછી દિવસ ભલે વધતો હોય, પરંતુ તેમાં વધારો એટલો સુક્ષ્મ થાય છે કે તે વૈજ્ઞાનિક સાધનો વગર નોંધવો કઠણ છે. જ્યારે આપણી ૧૪-૧૫ જાન્યુઆરીની મકર-સંક્રાંતિ પછી દિવસ મોટો થતો સામાન્ય માણસ પણ જોઈ શકે છે. (૨૨ ડીસેમ્બરની ખૌગોલીક ઉત્તરાયણથી આપણી મકર-સંક્રાંતિ વચ્ચેના ૨૩ દિવસોમાં દિવસ માત્ર ૭ મિનિટ-૧૯ સેકંડ જ વધે, જ્યારે મકર-સંક્રાંતિ પછીના તેટલાજ ગાળામાં દિવસ ૧૯ મિનિટ-૯ સેકંડ વધે છે.) માટે, ભલે ખૌગોલીક ઉત્તરાયણની તિથિ કોઈ પણ હોય પરંતુ આપણને મકર-સંક્રાંતિ પછીથીજ દિવસ મોટો થતો અને રાત નાની થતીનો અનુભવ થાય છે અને તેથી જ તો દીર્ઘ-દ્રષ્ટા આપણી સંસ્કૃતિ-દાતાઓએ આ બેઉ ઉત્સવો જોડીને આપ્યા છે. જોકે, ૨૬,૦૦૦ વર્ષ લાંબી “પ્રીસેશનલ” પરિક્રમા દરમ્યાન એક ગાળો એવો જરુર આવે જ્યારે અમૂક સદીઓ સુધી આ બેઉ ઘટનાઓ એક જ દિવસમાં થતી હોય.

સુર્ય ઉપાસનાની એક એ વિશેષતા જાણવી જોઈએ. આ એક એવા દેવ છે કે જેની પૂજા-અર્ચના ૨,૦૦૦ વર્ષ પહેલાની હરએક સંસ્કૃતિઓ કરતી હતી. ઈજીપ્તમાં “ રા” નામે, ઈરાનથી યુરોપ સુધી “ મિત્ર” અથવા “મિથ્ર” નામે, જાપાનમાં “અમતેરસુ”, ઉત્તર યુરોપમાં “ બીવ” અથવા “ લુઘ”, રોમન સામ્રાજ્યમાં “ સોલ”, ગ્રીસમાં “ હેલીયોસ” અથવા “ એપોલો”, અમેરિકાના ઈન્કા લોકો “ ઈન્તી” અને મય લોકો “ કીનીશ-આહુ” નામે સુર્ય-દેવને પૂજતા. ભારત અને જ્યાં જ્યાં તેમની સંસ્કૃતિ પ્રસરી હતી તે વિસ્તારોમાં, જેવા કે નેપાળ, તિબેટ, ચીન, લંકા, મીયાનમાર, ઈન્ડોનેશીયા, મલયેશીયા, થાઈલેન્ડ વિ. દેશોમાં તો સુર્ય-દેવ અનેક નામોથી પૂજાતા. આધુનિક માનવોએ નિસર્ગમાં ભગવાન જોનારાઓને મુર્ખા ઠેરવીને નૈસર્ગિક સંપત્તીની બેફામ લુંટ ચલાવી અને હવે જ્યારે હાથના કર્યા હૈયે વાગે છે, “ક્લાઈમેટ-ચેંજ”, “ઓઝોન-હોલ”, “ગ્લોબલ-વોર્મીંગ”, “પોલ્યુશન” વિ. થી મૃત્યુ-ઘંટનો નાદ બહુ પાસેથી સંભળાવા લાગ્યો છે ત્યારે “ઈકોલોજીકલ-બેલેન્સ” ની ડાહી ડાહી વાતો કરે છે. ડાહ્યા કોણ? આધુનિકો કે સુર્ય ઉપાસકો?

ચાલો, જાગ્યા ત્યાંથી સવાર, બીજું કાંઈ નહિં પણ આપણે એ સંસ્કૃતિનું જતન તો કરીએ જેણે “ઉત્તરાયણ” અથવા “મકર-સંક્રાંતિ” શબ્દને એક ઉત્સવનું નામ જ માત્ર નહિં રાખતા, તેને એક વિશાળ રહસ્ય દર્શાવતી સંજ્ઞા કરી કાઢી, જેને ઉચ્ચારતાની સાથે જ આપણા સ્મૃતિ-સમુદ્રના પેટાળમાંથી પતંગ-ફિરકી-માંજાની સાથે સાથે ખગોળ, ભૂગોળ, ઋતુ, વિ. આપણા કોઈ ખાસ પ્રયત્ન વગર સપાટી પર બહાર આવીને નિસર્ગની હુંફ સાથે યાદ આપી જાય છે.

Bhagavd Gita Advocates War?

News report from Russia: Wednesday, 28 December 2011 PTI Russian court nixes plea seeking ban on Gita
-----
Please read Quote from the book “Bhagavad Gita and Hinduism, What Everyone Should Know”

BHAGAVAD GITA ADVOCATES WAR?

There are some who may agree that the war was indeed a 'Dharma-War' but may hurriedly conclude that the Bhagavad Gita advocates war. The apostle of peace, Mahatma Gandhi, who shaped his non-violent freedom struggle, could not have considered the Gita as his life-guide, if it really advocated war. The employment of non-violent struggle was unheard of until Mahatma Gandhi employed it against the British. His success has transformed the political struggles around the world ever since. Mahabharata supplies enough evidence to prove that both Pandavas and Lord Krishna did everything that could be done to avoid the war. Also from the first chapter of the Gita, it is clear that Arjun preferred not to fight; war-mongering was the last thing in their characters. They desperately wanted to avoid the war.

In his poetry Four Quartet referring to the Gita, T S Eliot has given uncannily accurate message of the Bhagavad Gita: “Without consideration towards result, just fare forward, not fare well but fare forward”. The Bhagavad Gita does not advocate the war but it advocates righteous action without caring for the consequences.

Swami Prabhupad's remark is useful to further understand: “On perusal of the first chapter of the Bhagavad Gita one may think they are advised to engage in warfare. When the second chapter has been read it can be clearly understood that knowledge and the soul are the ultimate goals to be attained. On studying the third chapter it is apparent that acts of righteousness are also of high priority. If we continue and patiently take the time to complete the Bhagavad Gita and try to ascertain the truth of its closing chapter we can see that the ultimate conclusion is to relinquish all the conceptualized ideas of religion which we possess and fully surrender directly unto the Supreme Lord.”

Further reading:  Does the Bhagavad Gita Advocate War? Is the central dilemma, to fight or not to?
AT
http://www.amazon.ca/Bhagavad-Gita-Hinduism-Everyone-Should/dp/9380009666

Classic Sanskrit Play "Naganand" – Written by ancient Emperor Harsha Vardhan

Naganand – Play written by ancient Emperor Harsha Vardhan; Literary Sanskrit Classic

Reread after perhaps more than fifty years. Harsha Vardhan had written many stories and plays during his lifetime until he died in 648 AD, however as of now only three of his work (Ratnavali, Priya-darshika and Naganand) have survived.

Naganand tries to propogate nonviolence and renunciation, through a love story of prince Jimutvahana and princess Malayvati and animosity between Naag-People and Garuda-People. It is a gripping story with happy ending.

It is an amazing text. Loved to reread. In its Gujarati translation, was puzzled at mention of Ostrich bird, I thought it was only on the Australian continent. In the curious wonderland, Ostrich was guiding group of blind Sanyasis (the way these days dogs are applied), Lioness allowed baby deer to suckle and so did Cows to tigers. Peace was alround with Sanyasis engaged in Yagna everywhere in that forest.

From where can one can buy the book: "Bhagavad Gita and Hinduism, What everyone Should Know"

" Bhagavad Gita and Hinduism: What Everyone should Know"
This book is available for online Purchase from following websites. (I have listed 13, but there are more. Also it is available from Book Stores:

http://www.readworthypub.com/index.php?p=sr&Uc=9789380009667

http://www.bagchee.com/en/books/view/59667/bhagavad_gita_and_hinduism_what_everyone_should_know

http://www.indianbooks.co.in/bookmart/bhagavad-gita-and-hinduism-what-everyone-should-know-with-cd.html

http://www.a1books.co.in/bhagavad-gita-hinduism-what-everyone/itemdetail/9380009666/

http://www.vedamsbooks.com/no87576/bhagavad-gita-hinduism-what-everyone-should-know-cd-nilesh-m-shukla

http://www.wantitall.co.za/Books/Bhagavad-Gita-and-Hinduism-What-Everyone-Should-Know-With-English-Translation-of-the-Gita-on-CD__9380009666

http://www.amazon.co.uk/Bhagavad-Gita-Hinduism-Everyone-Should/dp/9380009666/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1303116428&sr=8-1

http://www.amazon.com/Bhagavad-Gita-Hinduism-Everyone-Translation/dp/9380009666/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1303116518&sr=8-1

http://www.saujanyabooks.com/details.aspx?id=36009&ISBN-9380009666/Bhagavad-Gita-and-Hinduism_What-Everyone-Should-Know

http://www.norli.no/SamboWeb/produkt.do?produktId=5253669

http://www.bokkilden.no/SamboWeb/produkt.do?produktId=5253669

http://www.flipkart.com/bhagavad-gita-hinduism-everyone-should-book-9380009666?ref=ec890a2a-a416-488b-9406-81463917e9d6-s-ppcrec6

http://www.mlbd.com/BookDecription.aspx?id=15659

Mr. Ramesh Rao, Professor, Communication Studies, Longwood University.

Dr. Ramesh Nagraj Rao is Human Rights Coordinator for the Hindu American Foundation, and professor and chair, Department of Communication Studies and Theatre, Longwood University, US.He is author of several books on Hinduism, a well known columnist and literary critique.I am pleased, He has commented on my book as follows:

"The Bhagavad Gita is a uniquely Hindu contribution to the world, and
the 700 verses in this masterpiece of spiritual, practical, pragmatic,
and transcendental philosophical work have been mined by many for the
many gems it offers. There are beautiful translations of the work in
many international languages and there and thousands of commentaries
on the meaning and import of the work. Is the Kurukshetra an
allegory, or should we take it literally? What lessons can be learned
by modern individuals and organizations from Lord Krishna's advice to
Arjuna? These days many top-rung business schools use the Bhagavad
Gita to shape and toughen the intellect of its raw graduates. And
discourses on the Gita are common not just across India but wherever
Hindus reside around the world.

"So, what can any new commentary on the Bhagavad Gita provide readers?
Written for the general reader, Nilesh Shukla's compendium on the
basics of Hinduism and the Gita contains not only a commentary on the
Gita but short summaries of the views of great thinkers and scientists
on the Gita, as well as the critiques of some of those who chose to
view the Gita through colored lenses. It also provides a background
and context for some of the stereotypes prevailing in the West about
Hinduism. This is a daunting task and it is inspiring to know that
Shri. Shukla, an engineer by profession, has sought to bring his
skills and his dedication to this spiritual enterprise. May this new
compendium on the 'manual for humankind' provide the spark of inquiry
among new readers, and reaffirm the beauty and the profundity of the
Gita for those already familiar with it."

Ramesh Rao, Professor, Communication Studies, Longwood University.
Prof. Rao's website: http://www.rameshnrao.com/

"Underworld", a book by Graham Hancock, in search of Origins of Civilization

Underworld a book by Graham Hancock

One of the most outstanding work in the field of Marine Archeology and Archeological detective work! It is mind boggling how blinkered the main-stream archeologists are who do not want to so much as even look at the possibility of ancient civilization. What is it that bites them? Hancock poor fellow can not answer that question but can only frustrate himself with deaf-dumb-blind establishment. But he has shown remarkable resilience and certainly established authenticity of his approach, look at the under water ruins, sensibly date them and be sure to find many of them to be older than 5000 years, some may go up to or beyond 10,000 years. Civilization existed on the earth much earlier than what mainstream historians are telling us.

This is a big book. It took me more than two months to finish reading it. But it was not surprisig, his earlier book “fingerprints of God too took that much time to me. But then, I had to exactly understand the precessional orbits and Cartography and Glen Milne’s inundation maps.

End, what I thought would come out as Jubilation and recognition of the author, ended in his complete negation and disregard, even by Indian Oceanography (NIOC) people. It was heart breaking.

Book is a must read for all of those who is under mistaken belief that what we have learned in History is gospel truth. Far from it, believe you me.

Graham Hancock is from Scotland and his wife, Santha Fiia, ethnic India from Tamilnadu. Both learned to dive in order to embark upon the risky research work.

Book "Meaning of Meaning" Revisted today after a period of may be 45 years

Book, 'Meaning of Meaning' by I A Richard and CK Ogden was revisted today after a period of may be 40 years. I Still loved it. The opening line is a quote, belive it or not but from utterigs of an African tribe ('educated' and 'modern and civilzed' people tend to think of them as 'uncultured' or at best, simpletons) known as Bubis on an island known as Bioko. In the book it is stated as 'Fernando Po' (Old name).

"Let's get nearer to the fire, so that we can see what we are saying". (meaning let me see your face when you are speaking). I have adopted a simple formula, as much as possible, meet and decide on things rather than telephonc or email. This has helped me. I loved the quote as it says my own mind very eloquently.

"The Bubis on Fernando Po" (Los Bubis en Fernando Poo) was published in Spanish in 1942 and contains articles of Father Aymemí wrote for the colonial magazine "Spanish Guinea." (Father Aymemí was a member of the Missionary Sons of the Immaculate Heart of Mary, and this book was published through his order and the Spanish colonial government on Fernando Po.)

But my blog was not on Bubis but on Meaning of Meaning. I fondly recall my younger days, perhaps, more than 45 years ago? when it was Gaurishanker Bhai Rawal, (Saroj Ben's father-in Law, Father of Bhanu Bhai) who gave me the book to read. It was nicely covered in a brown paper with name of the book written in neat blue pen. I hope, the book still survives, somewhere with Bhanu Bhai.